ویزای کاری مجوزی است که برای اتباع خارجی صادر می‌شود و به آنها اجازه می‌دهد تا برای مدت زمانی معین در یک کشور کار کنند. مدت اعتبار ویزای کاری به نوع قرارداد، ویزا و کشور مقصد بستگی دارد. ویزاهای کار موقت معمولاً برای چند ماه یا چند سال صادر می‌شوند، در حالی که ویزاهای کار دائمی ممکن است تا زمانی که دارنده آن واجد شرایط باقی بماند، معتبر باشند.
انواع اقامت کاری
اقامت کاری موقت:
این نوع اقامت کاری برای کار در یک شغل خاص برای مدت زمان محدودی صادر می‌شود.
ویزای کار دائمی:
این نوع ویزا به دارنده آن اجازه می‌دهد تا به طور نامحدود در کشور مقصد کار کند.
ویزای کار از طریق سرمایه‌گذاری:
این نوع ویزا به افرادی اعطا می‌شود که در یک کسب و کار در کشور مقصد سرمایه‌گذاری می‌کنند.
ویزای مهارت‌های تخصصی:
این نوع ویزا به افرادی اعطا می‌شود که دارای مهارت‌های تخصصی مورد نیاز در کشور مقصد هستند.
ویزای کار دانشجویی:
این نوع ویزا به دانشجویان بین‌المللی اجازه می‌دهد تا در حین تحصیل در کشور مقصد کار کنند. توجه داشته باشید که تمامی کشورها اجازه‌ی کار دانشجویی نمی‌دهند.
شرایط اخذ اقامت کاری
شرایط اخذ اقامت کاری به نوع ویزا و قوانین کشور مقصد بستگی دارد. با این حال، به طور کلی، متقاضیان ویزای کاری باید:
- پیشنهاد شغلی از یک کارفرمای معتبر در کشور مقصد داشته باشند.
- مدارک تحصیلی و تجربیات کاری مرتبط با شغل مورد نظر را داشته باشند.
- دارای سلامتی جسمی و روانی باشند.
- فاقد سوابق کیفری باشند.
- توانایی مالی برای تامین هزینه‌های خود در طول اقامت در کشور مقصد را داشته باشند.
راه های اخذ ویزای کاری
دو راه اصلی برای اخذ ویزای کاری وجود دارد:
از طریق کارفرما:
رایج‌ترین راه برای اخذ ویزای کاری، دریافت پیشنهاد شغلی از یک کارفرمای معتبر در کشور مقصد و سپس درخواست ویزا از طریق آن کارفرما است. کارفرماها معمولاً به شما در فرآیند درخواست ویزا کمک می‌کنند و ممکن است برخی از هزینه‌ها را نیز پرداخت کنند.
مستقل:
همچنین می‌توانید به طور مستقل برای دریافت ویزای کاری (مانند جاب سیکر) اقدام کنید. این کار معمولاً دشوارتر است، زیرا شما باید خودتان شغل پیدا کنید و تمام مراحل درخواست ویزا را به تنهایی انجام دهید.
